Pisanie prac magisterskich jako naturalna kontynuacja licencjatu

Ostatnimi czasy dużo się mówi o zmianach w szkolnictwie wyższym, jakie miały miejsce po wprowadzeniu tak zwanego systemu bolońskiego. Wiele osób nie wie, na czym te zmiany polegały, dlatego warto prześledzić zasadność wprowadzenia reform.

System boloński zaczął obowiązywać w odniesieniu do polskiego szkolnictwa wyższego od roku 2001. Celem jego wprowadzenia było ujednolicenie zasad studiowania na wszystkich uczelniach w krajach Unii Europejskiej. Podstawową zasadą jest podzielenie studiów według zasady 3+2. Na czym polega ta zasad?

Wprowadza ona podział studiów na dwustopniowe - trzyletnie studia licencjackie i dwuletnie studia magisterskie. Od 2003 roku, w systemie tym uwzględniono także istnienie trzeciego stopnia - studiów doktoranckich, które pozwalają na uzyskanie tytułu doktora i są kolejnym etapem zdobywania tytułów naukowych.

Wracając do podziału dwustopniowego, istnienie studiów licencjackich i magisterskich jako naturalnej kontynuacji, wywołuje zarówno głosy sprzeciwu, jak i zadowolenia. Zadowoleni są przede wszystkim ci studenci, którzy nie są pewni słuszności wybranej ścieżki edukacyjnej.

Często bowiem zdarza się tak, że wybór kierunku studiów jest kwestią przypadku, ulegania chwilowej modzie, która nie ma tak naprawdę nic wspólnego z prawdziwymi zainteresowaniami studenta. Tak było chociażby w przypadku modnego swego czasu kierunku „zarządzanie i marketing”, na którego studiowanie zdecydowało się wiele osób.

Studia te dawały dość ogólną wiedzę, która nie mogła się przydać przy poszukiwaniu pracy. Do tego dochodziła duża konkurencja, bo niemal każda uczelnia co roku wypuszczała minimum 100 absolwentów tego kierunku.

Są jednak i takie kierunki, które są proponowane studentom przede wszystkim dlatego, że potrzebni są na rynku pracy specjaliści z danej dziedziny. Tak jest chociażby w przypadku kierunków informatycznych. Absolwenci tych kierunków raczej nie będą mieli problemów ze znalezieniem pracy w zawodzie.

Dzięki wprowadzeniu studiów dwustopniowych, studenci mogą dokonać wyboru, czy po uzyskaniu licencjatu chcą pisać prace magisterskie na tym samym kierunku. Istnieje bowiem możliwość kontynuowania nauki na innym kierunku, choć łączy się to często z koniecznością nadrobienia tak zwanej podstawy programowej, którą muszą zrealizować studenci licencjatu.

Podstawa programowa to po prostu zajęcia specjalizacyjne, bez których zaliczenia nie jest możliwe dalsze kształcenie. Jeśli jednak student pozostaje przy kształceniu na kierunku, na którym pisał pracę licencjacką, musi od nowa na studia się rejestrować. Na większości uczelni jest przy tym zwolniony z konieczności opłacania tak zwanej opłaty rekrutacyjnej, choć są też uczelnie, które taką opłatę utrzymują dla wszystkich.

Pisanie prac licencjackich jest nieco prostsze od tworzenia pracy magisterskiej, przede wszystkim dlatego, że liczba stron, które musi taka praca licencjacka zawierać, jest dużo mniejsza niż w przypadku pracy magisterskiej. Licencjat zakłada napisanie około 30-50 stron, podczas gdy praca magisterska powinna zająć około 60 do 100 stron.

Badania prowadzone przy okazji pracy licencjackiej mogą - lecz nie muszą - być kontynuowane przy okazji magisterium, choć zawsze łatwiej jest kontynuować coś, na temat czego posiadamy już jakąś wiedzę. Z tego też powodu lepiej wybierać takie tematy, które są zgodne z naszymi zainteresowaniami - wówczas przyjemność pisania jest większa, a łatwość gromadzenia materiałów sprawi, że szybko zakończymy ten etap.